...अखेर तो बहुप्रतीक्षित, बहुचर्चित क्षण आला! दूरचित्रवाणीच्या पडद्यावर माझी छबी झळकण्याचा! आयुष्यात पहिल्यांदाच! आतापर्यंत या "इडियट बॉक्‍स'नं मला अनेकदा हुलकावणी देऊन "इडियट' बनवलं. "साथ-साथ'साठी एक कार्यक्रम बसवत होतो, तेव्हा. "साम'साठी काम करण्याची इच्छा होती, तेव्हा. दरवेळी काही ना काही कारणांनी टीव्हीशी नातं जुळलं नव्हतं."स्टार माझा'च्या स्पर्धेत भाग घेतला आणि उत्तेजनार्थ बक्षीसही मिळालं. तसा माझा ब्लॉग या कार्यक्रमानं टीव्हीवर झळकावला होता, पण प्रत्यक्ष मी आलो नव्हतो. पहिला बक्षीस समारंभ "राज'राड्यामुळे रद्द झाला। तेव्हाच मनात शंकेची पाल चुकचुकली। म्हटलं, कार्यक्रम होणार, की नाही! पण झाला. गेल्या सोमवारी झाला. आणि आता शनिवारी, 8 नोव्हेंबरला रात्री 8 वाजता "स्टार माझा'वरही दाखवणार आहेत. पाहायला विसरू नका!शूटिंग मात्र अपेक्षेप्रमाणेच कंटाळवाणं होतं.
साडेदहाला "स्टार माझा'च्या महालक्ष्मी येथील स्टुडिओत पोचलो. सगळे जमून मेक अप होईपर्यंत बारा वाजले. तोपर्यंत सगळ्यांनी अच्युत गोडबोलेंची जाहीर प्रकट मुलाखत घेतली. मला वाटतं, ते लहानपणी गोट्या खेळायचे की आट्यापाट्या, एवढाच प्रश्‍न विचारायचा राहिला असेल. असो.साडेबाराला आम्ही स्टुडिओतल्या मुख्य शूटिंग स्थळी पोचलो. एकेकाला माईक अडकवून प्रत्येकाचं वेगळं शूटिंग होतं. त्यात खूप वेळ गेला. प्रत्येकाला दोनच वाक्‍यं बोलायची होती. आमचा आशिष काही कारणांनी येऊ न शकल्यानं, त्याचंही बक्षीस मीच घेतलं आणि त्याच्या वतीनं बोललोही. मला या निमित्तानं दोनदा झळकायची संधी मिळाली.
पण शूटिंगचा एकूण अनुभव कंटाळवाणा होता. इलेक्‍ट्रॉनिक माध्यमात आपलं काही जमायचं नाही, याची खात्री पटवून देणारा.
