Oct 6, 2010

"विकत' घेतला श्‍याम!



निमिष गेल्या आठवड्यात अखेर कायदेशीररीत्या आमचा झाला.
तसा गेल्या डिसेंबरमध्ये आणल्यापासूनच तो आमचा झाला होता, पण त्यावर कायदेशीर मान्यता बाकी होती. त्याला पहिल्यांदा आमच्या घरापर्यंत येण्यात जेवढ्या अडचणी आल्या, तेवढ्या नंतरच्या प्रवासात आल्या नाहीत, हे खरं आहे. तरीही वाटलं तेवढा हा प्रवास सोपा नव्हता.
त्याच्या काही वैद्यकीय तपासण्या आणि शारीरिक वाढ, या प्रकरणात आमचे काही दिवस व महिने मानसिक तणावाचे गेले. अशा प्रकारच्या मुलांना पोटात पुरेसे पोषण मिळाले नसल्याने त्यांच्यात असणाऱ्या कमतरता नंतरच्या काळात भरून काढण्यासाठीचे आव्हान होतेच. डॉक्‍टरांच्या सल्ल्याने त्याचा खुराक आणि उपचार सुरू होते. शारीरिक व्यायामही सुरू होता आणि तोच सर्वांत अवघड प्रकार होता. हर्षदानं त्यासाठी दोन महिने अक्षरशः जिवाचं रान केलं. दिवसातून तीन-चार वेळाहा व्यायाम घेण्याचं आव्हान खडतर होतं. ते तिनं लीलया पेललं. मी तिला जमेल तशी मदत केली, पण तरीही तिचं पारडं जड होतं.
मनस्वीची आणि निमिषची लगेचच गट्टी झाली होती. आमच्याही आधी तिनं त्याच्याशी जुळवून घेतलं. सुरुवातीच्या काळात अगदी त्याला मांडीवर घेऊन वाटी-चमच्यानं दूध पाजण्यातही ती मागे नव्हती. अजूनही कधी मस्ती कधी रडारड असा दंगा सुरू असतो. ती आमच्या जवळ आली ती हा तिला ढकलतो, केस ओढतो, ओरबाडतो. मग ती त्याला दणकावते. कधी स्वतःहून उचलून घरभर फिरवते. कधी पाडते, कधी मलम लावते. कधी समजावते. कधी खायला देते, कधी हिसकावून घेते.
निमिषचा कायदेशीर ताबा आमच्याकडे देण्याची प्रक्रिया मात्र सुलभरीत्या झाली. आता त्याचा नावे एक आर.डी. आणि दोन धनादेशही द्यावे लागले. एक पॉलिसीही करायचेय. हा "श्‍यामरंगी' त्या दृष्टीने विकतच घ्यावा लागला म्हणायचा! आता माझ्या आधीच्या दोन आरडी बंद कराव्या लागणार आहेत. बघू, कसं काय जमतंय ते!
अडीच वर्षांपूर्वी सुरू केलेली ही प्रक्रिया गेल्या आठवड्यात सुफळ संपूर्ण झाली. आताशा निमिष चार-पाच पावलंही टाकायला लागलाय. त्याला सोबत घेऊन आता नव्या आयुष्याची पावलं टाकायची आहेत...
 

Oct 5, 2010

दमते `तंत्र' देवता

दीडशे कोटींचा "रोबो' पाहताना डोळ्याचं पारणं फिटतंच, पण डोळेही फिरतात. एका शास्त्रज्ञानं यंत्रमानवाच्या स्वरूपात साकारलेली स्वतःचीच प्रतिकृती आणि तिच्या करामती पाहताना अक्षरशः स्तंभित व्हायला होतं. चमकदार कथा, रंजक पटकथा यामुळे "रोबो' प्रेक्षणीय झाला आहे. तरीही चित्रपटाचं बलस्थान असलेलं "तंत्र' शेवटच्या काही प्रसंगांत एवढं अंगावर येतं, की प्रेक्षकाचीच काय, त्या तंत्रज्ञानाचीही दमछाक व्हावी!
चित्रपटाची कथा तीन-तीन रजनीकांतांशी संबंधित आहे. डॉ. वसीकरण हा साधारण (तीस ते पन्नास या कुठल्याही वयोगटातला) रजनीकांत एका अद्‌भुत यंत्रमानवाच्या संशोधनासाठी दहा वर्षे मेहनत घेतो. शंभर कला, जगातील सर्व भाषा, शंभर हत्तींचं बळ असलेला, त्याच्याच चेहऱ्याचा एक रोबो तयार होतो. हाच दुसरा रजनीकांत. पहिल्या रजनीकांतची प्रेयसी असते "सना'. ती दुसऱ्या रजनीकांतला घरी "खेळायला' घेऊन जाते आणि तो तिला फिल्मी स्टाईलनं वाचवतो. दुसऱ्या रजनीकांतला लष्कराच्या ताब्यात देऊन सीमेवर शत्रूशी लढायला पाठवायचं पहिल्या रजनीकांतच्या मनात असतं, पण त्याचेच वरिष्ठ शास्त्रज्ञ (डॅनी) हे असूयेतून त्यात दोष काढतात. मग दुसऱ्या रजनीकांतच्या शरीरात पहिला रजनीकांत मानवी भावनाही फिट करतो. त्यातून दुसरा रजनीकांत पहिल्याच्याच प्रेयसीच्या प्रेमात पडतो आणि घोळ होतो. मग डॅनी दुसऱ्या रजनीकांतला आपल्या ताब्यात घेऊन, त्याचे "प्रोग्रॅम' बदलून तिसराच रजनीकांत जन्माला घालतो आणि विनाशकारी खेळ सुरू होतो...
दिग्दर्शक शंकरनं "रोबो'ला मध्यवर्ती भूमिकेत ठेवून आणि खऱ्याखुऱ्या रजनीकांतला दुय्यम भूमिका देऊन खेळलेला जुगार यशस्वी झाला आहे. रोबोच्या रूपात रजनीकांतच असल्यानं त्याच्या चाहत्यांच्या अपेक्षा त्याच्याकडून दसपट प्रमाणात पूर्ण होतात. जमिनीला समांतर अवस्थेत रेल्वेच्या डब्यांवरून धावत जाणं, हेलिकॉप्टरची फेकाफेक, डोकं काढून हातात घेणं, असे चमत्कार पाहताना थक्क व्हायला होतं. "रोबो'बरोबरच चित्रपटातही भावना पेरायला दिग्दर्शक विसरलेला नाही. त्यामुळे शेवटी "रोबो'ची आत्महत्या पाहताना डोळ्यांत पाणी येतं.
दीडशे कोटी ज्या कारणासाठी घातलेत, ते तंत्रज्ञान, गाण्यांचं परदेशातील विलोभनीय चित्रीकरण, यातून प्रेक्षकांचेही पैसे वसूल होतात. शेवटच्या प्रसंगातील शेकडो रोबोंचे "सर्कस'छाप विविध खेळ मात्र अंगावर येतात. तेवढा भाग सोडला, तर चित्रपट एकदा पाहण्यासारखा नक्कीच आहे.
पहिल्या रजनीकांतकडून अभिनयाची अपेक्षा त्याचे चाहतेही करत नाही. त्याच्याकडून ज्या करामतींची अपेक्षा असले, त्या दुसरा रजनीकांत आणि तिसरा रजनीकांत इथे पूर्ण करतात. ऐश्‍वर्या तिला मिळालेल्या मानधनाइतपत सुंदर दिसलेय.
खऱ्या रजनीकांतनं आता अभिनयाचा नाही, निदान वयाचा विचार करण्याची वेळ आलेय. म्हणजे आणखी दहा वर्षांनी तरी तो आपल्याला पडद्यावर गेला बाजार चाळिशीच्या भूमिकांत दिसू शकेल.