"रजनी'नाथ हा

सिंगापूरमध्ये हल्ली सकाळच्या वेळी लोकांना भूकंपाचे हादरे बसल्याचा अनुभव येतो. हा भूकंप वेगळाच आहे. जमीन हादरून दुभंगण्याच्या ऐवजी जमीन खाली गेल्याचा अनुभव येतो. थोड्या वेळाने जमीन पुन्हा पूर्वीच्या जागी येते.
...सिंगापूरच्या रुग्णालयात रजनीकांत रोज सकाळी "जोर' काढत असतो.

रुग्णालयाच्या कपाटांमध्ये वरच्या खणांत औषधांच्या बाटल्या, कापूस, इतर वैद्यकीय साहित्य, कपडे वगैरे ठेवण्यावर व्यवस्थापनानं सध्या बंदी आणलेय.
...रजनीकांत रोज प्राणायाम करत असतो!
...
हॉस्पिटलच्या डीनच्या केबिनमध्ये रजनीकांत रोज बसून डॉक्‍टरांवरील उपचारांचं नियोजन करतो. रुग्णांचं एक पथक रोज येऊन "आज डॉक्‍टरांवर काय उपचार करायचे,' याची विचारणा करतं. समोर असलेल्या वैद्यकीय पुस्तकावर रजनीकांत फुंकर मारतो. त्यातलं जे पान उलगडलं जाईल, ते पान वाचून त्यानुसार रुग्णांचं पथक डॉक्‍टरांवर उपचार करतं. रजनीकांत जे आद्याक्षर सांगेल, त्यापासून सुरू होणारी औषधं डॉक्‍टरांना दिली जातात. रिकव्हरीचं प्रमाणही खूपच वाढलं आहे.
अशाच एका सकाळी रजनीकांत जमीन खाली ढकलत असताना त्याचा सेक्रेटरी धावत आला.
""कलैग्नार...कलैग्नार...'' तो किंचाळला.
""ते केव्हाच मातीत गेले!'' रजनीकांत अस्सल मराठीत फिस्कारला.
""त्यांचा फोन आहे...''
""फोन कशाला करायचा? मी इथून डायरेक्‍ट बोललो तरी ऐकू गेलं असतं ना त्यांना...बरं, आता आलाच आहे फोन, तर बोलतो. दे!''
सेक्रेटरीनं फोन रजनीकांतच्या दिशेनं फेकला. रजनीकांतनं चपळाईनं डोकं हलवून तो कानाच्या पाळीच्या वर अडकवून टाकला....सुतारकाम करणारे मिस्त्री पेन्सिल अडकवतात, तसा! खिशातून एक सिगारेट काढली. ती हवेत फेकली. समोरच्या टेबलावर असलेल्या लायटरच्या दिशेने एक पेपरवेट फेकला. लायटरही हवेत उडाला आणि आकाशात जाऊन पेटला. त्यावर सिगारेट शिलगावली गेली. खाली येऊन रजनीकांतच्या ओठांच्या कोपऱ्यात विराजमान झाली. लायटर खाली येऊन जागच्या जागी गेला.
""बोला, करुणाजी!''
""काही नाही...सहज तुमच्या तब्येतीची चौकशी करण्यासाठी फोन केला.''
""मला काय झालंय? जरा विश्रांती हवी होती आणि इथल्या डॉक्‍टरांची प्रकृतीही खूप बिघडली होती. त्यांना योग्य ट्रीटमेंटची गरज होती. म्हणून त्यांनीच मला बोलावून घेतलंय.''
""तसं वाटलंच होतं मला...पण हे मीडियावाले...''
""मीडियावाल्यांचं काय घेऊन बसलात हो? आता तुमच्यासारख्या सज्जन, सत्शील खानदानावरही ते शिंतोडे उडवतात. पैसे खाल्ल्याचे आरोप करतात.''
""हे बाकी खरं बोललात. सच्चाईचा जमानाच राहिला नाही हो! पूर्वी हां-जी हां-जी करणारेसुद्धा सत्ता गेल्यावर हल्ली मला "टू-जी' "टू-जी' म्हणून चिडवतात!''
""तुम्ही मीडियावाल्यांकडे लक्ष देऊ नका. बोला, कशासाठी फोन केलात.''
""सहज. तुम्हाला आराम करण्याचा सल्ला द्यायचा होता. सध्या तुम्हालाही विश्रांतीची गरज आहे आणि मलाही सक्तीची विश्रांती मिळालेय.''
""खरंय कलैग्नार. किती केलंत तुम्ही राज्यासाठी, देशासाठी! ए. राजा, दयानिधी मारन, कनिमोळी...किती किती सच्चे राष्ट्रभक्त आणि सच्चे कार्यकर्ते निर्माण केलेत!''
""त्याचं मोल आहे कुणाला? आमच्याच पक्षातून फुटून स्वतःचं दुकान लावणाऱ्यांकडे आता सत्ता गेलेय ना!''
""मोल नसलं, तर नसू द्यात. तुमच्या "मॉल'ला एखाद्या दुकानानं काही फरक नाही पडत!''
""पण काळजी वाटते हो. माझे डोळे आता पैलतीराकडे लागलेले. राज्यातून सत्ता गेली. केंद्रात सोनियांशी कट्टी घेतलेली. एक मुलगी, एक मानलेला मुलगा तुरुंगात. नातवावरही कुणी "दया' दाखवत नाही. कसं निभावायचं यातून?''
""काळजी करू नका. मी आहे तुमच्या पाठीशी.''
""तुम्ही असं काल जयललितांनाही सांगितलंत!''
""हो...पण तुमच्याबद्दल मला जास्त आपुलकी आहे.''
""ती का?''
""आपल्यात अनेक गोष्टी कॉमन आहेत...आपण दोघेही गॉगल वापरतो. आपण दोघेही "चमत्कार' घडवू शकतो.''
""हो...पण मी तुमच्यासारखा गॉगल हवेत फेकून डोळ्यावर झेलू शकत नाही..आणि आता चमत्कार करायची ताकदही राहिली नाही!''
""होईल हो...सगळं सुरळित होईल.''
""कसलं काय सुरळित होतंय? सोनियाजींना एवढी पत्रं लिहिली...सगळ्यांची "सुरळी' करून कचऱ्यात फेकून दिली त्यांनी! आता तुम्हीच काहितरी चमत्कार घडवा. फार आशा आहेत तुमच्याकडून...''
""काय चमत्कार घडवायचाय? तुमचं गेलेलं राज्य परत मिळवून देऊ? की केंद्रातलं तुमचं वजन वाढवू?''
""मला राज्य नको...की सत्ता नको...फक्त एकच करा. तेवढं माझ्या मुलीला तुरुंगातून सोडवा हो!''
""सोडवलं असतं, पण एक अडचण आहे. तिहार तुरुंगाची भिंत लाथ मारून पाडावी लागेल. किंवा गळ्यातल्या चेनच्या लोहचुंबकानं तुरुंगाचं मुख्य दार खेचून घ्यावं लागेल. त्यासाठी भारतात येणं आवश्‍यक आहे. आणि इथल्या डॉक्‍टरांवरची ट्रीटमेंट सोडून मी सध्या तरी तिथे येऊ शकत नाही. डॉक्‍टर बरे होईपर्यंत थोडं थांबा!''
करुणानिधींनी कपाळावर हात मारून घेतला आणि पुन्हा विलापात बुडून गेले...