हसा थोडं...

""बाई, लईंच शिकल्याली दिसत्येय तुमची सुनबाई...!''
मालती मानकामे भाजीवालीनं दिलेल्या "कॉप्लिमेंट्‌स'नं ज्योत्स्नाबाई देशपांडे फारच सुखावल्या.
आज त्या सुनेला घेऊन पहिल्यांदाच भाजी मंडईत आल्या होत्या. नेहमीच्या भाजीवालीनं केलेल्या कौतुकानं त्यांच्या अंगावर मूठभर मांस चढलं. बाह्या (नसल्या तरी) फुरफुरल्या.
पांढऱ्याशुभ्र साडीच्या पदरावर चिकटलेला धुळीचा कण हातानं उडवत टेचात म्हणाल्या, ""मग, पुण्याची आहे ती पण! नाव पण "प्रज्ञा' आहे तिचं. चांगली "एमबीए' आहे म्हटलं ! उगाच नाही, देशपांड्यांच्या घरची सून झाली!...का गं, पण तू का विचारत्येस?''"

"न्हाई...शेवंताकडंनं घेतलेल्या पिकलेल्या टॉमॅटोंच्या पिशवीत कोबीचा मोठा गड्डा बाद्‌कन टाकला तिनं, तवाच वळखलं म्या!'' मालती मानकामेनं खुलासा केला.

-------

2. काही संवाद

गिऱ्हाईक ः अहो, कुत्र्याची बिस्किटं आहेत का?
दुकानदार ः आहेत. बांधून देऊ, का इथेच खाणार?
---
फोनवरून (पलीकडून) आवाज ः हॅलो, देशपांडे आहेत काय?
अलीकडून ः नाहीत.
पलीकडून ः कुठे गेलेत?
अलीकडून ः (अर्थातच, वैतागून) ते पावनखिंडीत लढतायंत!
पलीकडून ः मग त्यांना सांगा, "राजे' गडावर पोचले. आता "गेलात' तरी चालेल, म्हणावं!

----------

3. कर्तारसिंगची नुकतीच पुण्याला बदली झाली होती. पुण्यातल्या "बाजारपेठविश्‍वा'ची त्याला काहीच कल्पना नव्हती. इलेक्‍ट्रॉनिक वस्तूंचं दुकान शोधालयाच त्याला तास-दोन तास पायपीट करायला लागली.

"केशव नारायण कुलकर्णी अँड सन्स' नावाची भली मोठी पाटी छोट्या अक्षरांत मिरवणाऱ्या एका दुकानात शेवटी तो टेकला.
अपेक्षेप्रमाणे दुकानाचे मालक वास्सकन्‌ अंगावर आलेच...""काय पाहिजे?'
धाप जिरवत, श्‍वासावर नियंत्रण ठेवत कर्तारसिंगनं समोरच्या शोकेसकडे बोट दाखवलं...""हा टीव्ही किती किमतीला आहे?''"
"आम्ही सरदारजींना टीव्ही विकत नाही...''
पुणेरी दुकानदारांच्या "स्पष्टवक्ते'पणाविषयी कर्तारसिंगच्या थोडंसं कानावर आलं होतं, पण हे प्रकरण एकदमच अवघड होतं. पण पिच्छा सोडेल, तर तो कर्तारसिंग कसला! त्याला एकदम आपला पंजाबी बाणा आठवला.
दुसऱ्या दिवशी वेशबिश बदलून तो पुन्हा त्याच दुकानात गेला.पुन्हा तोच संवाद.पुन्हा तेच उत्तर.कर्तारसिंगला पुणेरी दुकानदारांच्या चाणाक्षपणाविषयीदेखील आता खात्री पटली. पण लहानपणी वाचलेल्या विक्रम-वेताळाच्या गोष्टींना जागून त्यानंही आपला हट्ट सोडला नाही.

तिसऱ्या दिवशी धार्मिक रीतीरिवाजांना, परंपरेला हरताळ फासून, कर्तारनं तुळतुळीत दाढीबिढी केली, डोक्‍यावरचं पागोटंही उतरवलं आणि संपूर्ण "मेकओव्हर' करून तो "कुलकर्णी अँड सन्स'च्या मालकांसमोर डेरेदाखल झाला.
"सॉरी...आम्ही सरदारजींना टीव्ही विकत नाही!'
एवढा बदल केल्यानंतरच्या या उत्तरानं मात्र तो पुरता वैतागला आणि मग त्याचा संयम सुटला."
"च्यायला, कपडे बदलून आलो, चेहरा बदलून आलो, तरी तुम्ही मला कसं काय ओळखता? आणि मला टीव्ही विकायचा नाही, मग दुकान तरी कशाला टाकलंय इथं?''"
"श....हळू बोला. पाठीमागे माझी बायको झोपलेय. निष्कारण आरडाओरडा करायला, हे तुमचं घर नाही,'' कुलकर्णींनी शांत स्वरात कर्तारला समजावलं, ""आणि हे बघा, तुमची मागणी पूर्ण करणं मला तरी शक्‍य नाही. आमचं "मायक्रोवेव्ह' विकण्याचं दुकान आहे. टीव्ही ठेवत नाही आम्ही!''
-------