एकदा आपल्या फॅमिली डॉक्‍टरांकडे जाण्याची औपचारिकताच बाकी आहे, असा आमचा समज होता....पण प्रत्यक्षात तो खोटा आहे, हे कळायला पुढचे चार दिवस जावे लागले.बाळाला डॉक्‍टरांकडे घेऊन जाण्यासाठी मीसंस्थेत गेलो, तेव्हा तर मोठी धमालच झाली! बाळाला न्यायचं, त्यालापहिल्यांदाच छातीशी धरायचं, उन्हातान्हाचा त्रास नको, म्हणून मारे कारघेऊन गेलो होतो. सोबत सासूबाई होत्या. त्याला पाहून त्या त्यांच्याकामासाठी दापोडीला जाणार होत्या. गाडी पार्क करून उतरताना नेमका एकाकुठल्याशा पीआरचा फोन आला. त्याला त्याचं कसलंतरी "दुकान' छापून आणायचंहोतं. फोनवर बोलता बोलता मी गाडीतून उतरलो आणि अगदी आठवणीनं दार लॉक करूनटाकलं. पलीकडून सासूबाई उतरल्या. मी फोनवर असतानाच पलीकडे जाऊनसुरक्षिततेचा उपाय म्हणून पलीकडचं दारही लॉक करून टाकलं! फोन बंदझाल्यावर सहज म्हणून खिसा चाचपला, तर किल्ली कुठे होती? ती सुरक्षितपणेगाडीच्या बंद काचांआडून मला वाकुल्या दाखवत होती.मी त्या पीआरवर जळफळायचा तेवढा जळफळलो. पण थयथयाट करून उपयोग नव्हता.स्वतःच पायावर धोंडा पाडून घेतला होता. उत्साहानं कार घेऊन येण्याचीआयडिया स्वतःच्याच अतिशहाणपणामुळे बारगळली होती. सासूबाईंची महत्त्वाच्याकागदपत्रांची पिशवी आत गाडीत अडकल्यानं त्यांनाही जाणं शक्‍य नव्हतं.त्याही माझ्यावर (मनातल्या मनात) जळफळल्या.तिथून संस्थेत गेलो. माझी अडचण सांगितली. एका नर्सने बाळाला घेतलं आणि आमची वरात अखेर रिक्षाने डॉक्‍टरांच्या क्‍लिनिककडेनिघाली. दरम्यानच्या काळात मी हर्षदाला फोन करून ठेवला होता. ती ऑफिसातहोती. "घरी जाऊन डुप्लिकेट किल्ली घेऊन डॉक्‍टरांच्या क्‍लिनिकपाशी येशीलका,' असा विनंतीवजा आदेश तिला दिला. तीही माझ्यावर जळफळली. एकूण आजचादिवस या सर्व आप्तेष्टांच्या जळफळाटाने भस्मसात होण्याचा होता!क्‍लिनिकमध्ये आम्हाला तुलनेनं लवकर नंबर मिळाला. त्याचं नावडॉक्‍टरांकडे नोंदवणं, फॉर्म भरून देण्याचे सोपस्कार पार पाडावे लागले.हर्षदाही अनायासे आली असल्यानं ती तिथे थांबली होती.डॉक्‍टरांनी हिरवा कंदील दिला आणि नंतर बाळाचा आमच्या घरीयेण्याचा मार्ग मोकळा झाला...प्रत्यक्ष ताब्यात घेण्याआधी आम्हाला हवंअसलेलं त्याचं नाव सुचवायचं होतं. "प्रेषित' हे नाव आधीपासून डोक्‍यातहोतं, पण गृह मंत्रालयानं त्यावर काट मारली. मग ज्याच्या आगमनासाठी आम्हीक्षण न्‌ क्षण मोजला होता, त्याचं तेच नाव द्यायचं ठरवलं..."निमिष!'
(क्रमश:)दत्तकविधान-७
No comments:
Post a Comment